در ژانویه ٢٠١۴ دادگاه انگلستان به یک مرد افغانی پناهندگی داد، چون برای او خطر شکنجه مذهبی در کشورش وجود داشت. تصور می‌شود که او اولین آتئیست روی زمین بود که به دلایل مذهبی پناهندگی گرفت. این ٢٣ ساله گمنام در افغانستان، مسلمان به دنیا آمد و در ١۶ سالگی برای فرار از درگیری به انگلستان گریخت. او می‌دانست که اگر به کشورش برگردد با شکنجه و احتمالا مرگ مواجه خواهد شد.
با اینکه قانون اساسی افغانستان صراحتا آزادی مذهب را تضمین می کند، اما در ضمن بیان می‌دارد که دین کشور اسلام است و هیچ قانونی نباید با اصول و عقاید دین مقدس اسلام مغایرت داشته باشد. در تمام انواع تفسیر های مختلف از قوانین اسلامی این کشور، مجازات مرگ برای حکم ارتداد از دین در نظر گرفته شده است.
آنها اظهار می‌کنند که نص صریح قرآن از مجازات مرگ در صورت ارتداد از دین، حمایت می کند (سوره چهار، آیه هشتاد و نه). حمایت از مجازات مرگ در صورت ارتداد، با این بیان قرآن که می‌گوید اجباری در دین نیست، تناقض آشکار دارد (سوره دوم، آیه دویست و پنجاه و شش). بنابراین کشتن که شدیدترین اجبار ممکن میباشد، ممنوع است، اما مسلمانان تشویق می شوند که ناباوران را به دین ترغیب کنند («البته به مهربان ترین شیوه ممکن»)، آنها از مجبور کردن منع شده اند (سوره هشتاد و هشتم، آیات بیست و یک و بیست و دو)، (سوره شانزدهم، آیه صدو بیست و پنج).
باز هم قانون اساسی افغانستان آزادی مذهب را تایید می کند و قرآن آن را می‌ستاید. ولی دادگاه‌های افغانستان همچنان قانون اساسی را نادیده گرفته و در عوض به درک گمراه و بداندیش خود از دین مقدس اسلام چسبیده اند.
قطعا آتئیست هایی در افغانستان وجود دارند – حتی مرتدان از دین اسلام. اکثر آنها از شکنجه در امان هستند چرا که عقاید غیر اسلامی خود را پنهان می کنند. اما اگر ناباوری آنها آشکار شود، مجازات یک مسلمان مرتد، دفن شدن است.
افغانستان در انزجار از آتئیست ها تنها نیست. آتئیست ها در افغانستان همچون دیگر کشورهای اسلامی از تبعیض، شکنجه و حتی مرگ رنج می‌برند. در آزادی اندیشه ٢٠١٣ در گزارش جهانی از حقوق و آزادی‌های قانونی و تبعیض علیه بشریت، آتئیست ها و بی دین ها، تنظیم شده توسط اتحادیه جهانی انسان‌گرا و اخلاق گرا، آمده است که آتئیست ها حداقل در سیزده کشور به جرم ناباوری می‌توانند اعدام شوند. این کشورها شامل افغانستان، ایران، مالزی، مالدیو، موریتانی، نیجریه، پاکستان، قطر، عربستان سعودی، سومالی، سودان، امارات متحده عربی و یمن می‌شود.
آتئیست ها حتی در کشورهایی که آتئیسم غیر قانونی نیست نیز با تبعیض سیستماتیک مواجه می شوند. آنها در برخی کشورها برای باز کردن دفتر کار منع قانونی دارند و مجبورند که زیر شاخه یکی از گروه‌های مذهبی قرار بگیرند. و حتی در برخی از کشورها، اجازه قانونی برای دیدار گروهی یا بیان عقایدشان را ندارند. و در نهایت آنها در مشاغل و در دادگاه‌های قانونی هم مورد تبعیض قرار می‌گیرند.
ایالات متحده قانونی برای منع آتئیست ها از باز کردن دفتر کار ندارد، ولی نظر سنجی عمومی نشان می دهد که حتی آمریکایی هایی که از مسلمانان وحشت دارند نیز بیشتر احتمال دارد به یک کاندیدای ریاست جمهوری مسلمان رای بدهند تا یک آتئیست.
آتئیست ها در سراسر جهان از حقوق و امتیازاتی که به پیروان مذهب رسمی کشور داده می‌شود، محرومند، ما قرن‌ها برای آزادی ادیان جنگیده ایم و پیشرفت هایی هم کرده ایم ولی مبارزه برای آزادی بی دین ها کمتر موفق بوده است.
یک نکته ساده باید روشن شود: حقوق دین داران و بی دینان، حق انسان است بعنوان انسان، نه انسان بعنوان پیرو دین اکثریت (و یا هر دینی). قرآن به انسان حق آزادی داده است چه مسلمان و چه غیر مسلمان «بگو ای محمد که قرآن از جانب پروردگار جهانیان است، بگذار آنکه می‌خواهد ایمان بیاورد و هر که نمی‌خواهد نیاورد» (سوره هجدهم، آیه بیست و نه).
آزادی بی دینی هم به اندازه آزادی مذهب اهمیت دارد. در اکثر کشورها از دین اکثریت جانبداری و با دین اقلیت (همچنین با ناباوران)، مخالفت می‌شود. حق آزادی بی دینی، همان حق آزادی عقیده است. آزادی بی دینی یعنی پیروی از عقیده باطنی، دور بودن از اجبار و تبعیض، عدم تحمیل دین اکثریت و بهره مندی از همه مزایای زندگی در یک جامعه متمدن. حق آزادی عقیده باید بتواند از یک مسلمان در یک کشور مسیحی، یک مسیحی در کشور اسلامی و یک ناباور در هر دو کشور دفاع کند.
به عبارت دیگر، تبعیض و شکنجه آتئیست ها تخطی از دستور خداست که حکم به عشق و احترام داده است. پیروان دین اجازه ندارند که انسان‌های دیگر را (عقیده شان هرچه که باشد)، تحقیر کنند. دین داران باید بتوانند با همه آفریده های خداوند با عزت و احترام برخورد کنند. کسی که با دیگران تحقیرآمیز رفتار می‌کند، اساساً نمی‌تواند اعتقادی به خدا داشته باشد. شما نمی‌توانید محبت و همدردی خود را از کسانی که درست مثل خودتان هستند دریغ کنید، آنهایی که هم کیش شمایند. باید همسایه، غریبه و حتی دشمن خود را دوست داشته باشید. تخریب و بدنام کردن بی دین ها سرپیچی از دستور خداست که حکم به عشق داده است.
