برای اینکه بتوانی از خوشی های زندگی که آنها را فراموش کرده ایم لذت ببری، آتئیست شو.
برای این کار لازم نیست که در اجتماع و یا مکان مشخصی زندگی کنی، سرود خاصی را از بر بخوانی، رهبر فرقه و یا خدای عجیب و غریبی را عبادت کنی، نگران کتاب مقدس باشی و یا اعمال و آیین خاصی را به جا آوری.
نه اصول و قوانینی وجود دارد که از آنها تبعیت کنی و نه آداب و رسوم قومی که در صورت عدم پایبندی، محکوم به مجازات شده و از جمع آتئیست ها اخراج شوی. مجبور نیستی آخر هر هفته برای برگزاری آیین هایی در تجمع خاصی شرکت کنی، نه کشیشی، نه راهبه ای و نه گناهکاری.
نماد بخصوصی در لباس پوشیدن آتئیست ها نیست، آزادی هر نمادی بخواهی انتخاب کنی و یا اصلاً هیچ نمادی نداشته باشی. هیچ وعده یا تهدیدی وجود ندارد که پس از مرگ به کجا رفته و چه میشوی. مراسم خاکسپاری هم در کار نیست.
نه خبری از عبادتهای بی جواب مانده هست و نه از مکان‌های مقدس. نه عهد و پیمانی و نه پیمان شکنی و نه حتی آیین خاصی برای آتئیست شدن، کافی ست که به هيچ مذهب و یا خدایی اعتقاد نداشته باشی، چنانکه همه انسانها و حیوانات اصولا آتئیست به دنیا می آیند.
میتوانی هر وقت بخواهی از دنیای آتئیست بودن فاصله گرفته و به سراغ دینی بروی و بارها بین آتئیست بودن و مذهب داشتن در رفت و برگشت باشی. این جا درحقیقت سیاست درهای باز حاکم است و یا بهتر است بگوییم که اصلاً دری وجود ندارد.
همه خوراکی ها آزاد هستند هیچ غذایی توصیه شده و یا منع شده (حرام) نیست همانطور که لباس پوشیدن هم اصول خاصی ندارد و هيچ رنگی را نمی‌توان مشخصه آتئیست بودن دانست.
در واقع زمان، پول و انرژی که صرف آتئیست بودن میکنی صفر است بنابراین فرصت داری که پول و انرژی خود را برای کارهای مهمتری چون شاد بودن، دوست خوبی بودن، عضوی عاشق از خانواده بودن و شهروندی مسؤل بودن هزینه کنی.
شما هم حتماً گاهی آیین های عجیب و گیج کننده ای را که فرقه های مذهبی انجام می دهند دیده و آن را دیوانگی محض یافته اید. بله این همان چیزی است که برای یک آتئیست غیر قابل درک است.
