وقتی شک گرایان به ایرادهایی که در داستان خلقت ادیان وجود دارد اشاره می کنند، جواب آنها این است که توضیح بهتری ندارند. اما این استدلال اساساً مشکل دارد. آتئیسم نیاز ندارد منتظر پاسخ بهتری از شما بماند.
آتئیسم حتی برای رد کردن داستان خلقت در هفت روز، زنده شدن دوباره مردگان و شهادت دادن اعضای بدن لازم نیست که از بیگ بنگ، چگونگی پیدایش حیات و یا موجودات فضایی هوشمند مطمئن باشد. خیلی ساده می‌توانیم بگوییم که اگر ادیان پاسخ دیگری ندارند، به این معنی نیست که پاسخ موجود آنها درست باشد.
اینکه ادیان برای بزرگترین سوالات زندگی پاسخهای مطمئن دارند دقیقا همان چیزی است که باعث می شود انسان ها از لحاظ روانشناختی به ادیان تمایل یابند. ساختار ذهنی ما بگونه‌ای طراحی شده است که به موضوعات اطمینان بخش گرايش دارد. در حقيقت ما از نظر بیولوژیکی وقتی به موردی برمی‌خوریم که از آن مطمئن هستیم احساس راحتی می کنیم. در حالی که موقعیت های تردید آميز و نامشخص از لحاظ روانی برایمان ناخوشایند است، در نتیجه ترجیح می‌دهیم حدسیاتی را که ادیان بعنوان واقعیت های بی چون و چرا به ما ارائه می دهند بپذیریم تا از موقعیت شک و تردید گریخته و به گمان خود به وضعیتی اطمینان بخش برسیم.
